Het is woensdag 15 mei en we (Mark en ik) zijn onderweg naar het clublokaal van PCA De Damrakkers. Dat blijkt zich op Kanaleneiland te bevinden in een gigantisch schoolgebouw. Om er te komen is nog niet zo heel eenvoudig, doordat er wegen zijn afgesloten en er veel eenrichtingsverkeer is. Het lukt ons uiteindelijk toch. Bij de voordeur aangekomen, blijkt deze afgesloten te zijn. Er is echter een schoonmaakster aanwezig die ons binnenlaat. Ik vertel dat we komen schaken. Ze weet niet precies waar dat plaatsvindt, alleen dat we die en die kant uit moeten. Na enige omzwervingen door het gebouw staan we opnieuw bij de voordeur. Gelukkig komt er dan een clublid aan dat ons op sleeptouw neemt. Zo zijn we nog ruim op tijd aanwezig.
We starten met vijf man; blijkbaar heeft Wouter zich iets verlaat. Maar na een minuut of zeven, acht komt ook hij aanzetten, zodat we in ieder geval compleet aan deze opdracht kunnen beginnen. De Damrakkers zijn als ze vanavond winnen zeker van groepswinst. Het is mij onduidelijk of wij nu uit de degradatiezone zijn of niet. Hoe dan ook, er wordt op alle borden flinke strijd geleverd.
Mark is als eerste klaar. Hij weet een klein openingsvoordeel door het middenspel te loodsen. Als de laatste zware stukken van het bord zijn, resteert er een pionneneindspel met aan weerszijden acht pionnen. Mark heeft het initiatief, maar het is niet genoeg voor winst. Remise dus.
Zelf kom ik met een wat gedrukte, maar solide stelling uit de opening. Solide genoeg naar blijkt, want alle pogingen van de tegenstander om tot aanval te komen lopen op niets uit. Het logische gevolg is nog een puntendeling.
Wouter heeft na de opening een ongeveer gelijke stand. In het middenspel weet hij, na een
voordelige pionnenruil, actief spel te ontwikkelen. Dat leidt uiteindelijk tot winst. Naar later blijkt, de enige voor Soest.
Aan de topborden ziet het er niet goed uit voor Soest. Alle aandacht concentreert zich dus op de partij van Hans. Die heeft met zwart een pion weten te veroveren, maar het is een gecompliceerde stelling, waarin het bepaald niet eenvoudig is om dit voordeel in winst om te zetten. Hans heeft weer veel tijd gebruikt, zodat het nog heel spannend wordt in de tijdnoodfase. Met nog minuten op de klok komt een eindspel op het bord met koning plus randpion tegen koning alleen. Die moet dus als eerste het loperveld zien te bereiken. Dat lukt en zo eindigt ook deze partij onbeslist.
We hebben nu 2½ punt, dus een remise aan één van de twee resterende borden zou genoeg zijn voor een gelijkspel. Dat mag helaas niet zo zijn. Anton verzeilt in een middenspel waarin zijn tegenstander het loperpaar heeft. Als de stelling gesloten is, kun je met een paardenpaar ook heel wat bereiken, maar dat is spijtig genoeg niet het geval. Hij wordt geleidelijk overspeeld en tenslotte mat gezet.
Hoewel Nick al vanaf de opening langzamerhand in het nadeel komt, weet hij nog te overleven tot in het verre eindspel. Met koning en pion tegen koning, loper en pion kan het zowaar nog remise worden, als zijn opponent met de koning Nicks laatste pion wil slaan. Die bedenkt zich echter op het laatste moment, waardoor hij pat weet te vermijden. Een paar zetten later valt de pion alsnog en moet Nick het vaandel strijken. Volgens meerdere aanwezigen had Nick kunnen eisen dat de aangeraakte pion ook werd geslagen. Heel ridderlijk wilde hij daar niets van weten. Het was een verdiende overwinning, zo zei hij na afloop.
Eindstand: Damrakkers 3½, Soest 2½ . Slechts één keer in deze competitie moesten de Utrechters meer punten aan de tegenstander laten, dus toch een eervol resultaat voor Soest.
Ben van Vlierden
