Door: Stefan Florijn
Lester had op bord 5 een korte wedstrijd. De tegenstander speelde iets te veel met de eigen dame. Op een gegeven moment ging de dame achtereenvolgens van e2, naar e3, naar d3, naar c3, waar Lester hem gewoon kon pakken. En met een dame meer is het niet moeilijk om de partij snel uit te schuiven. Na 45 minuten ging Lester weer naar huis met een vol punt op zak!
Voor de tweede keer valt Thomas in op bord 6. De eerste partij had hij gelijk gespeeld en deze keer was hij gedreven om te winnen. Zoals we gewend zijn van hem, speelde hij erg aanvallend. Hierdoor kreeg hij een dynamische opening. Op zet 5 stond hij positioneel beter en op zet 6 zelfs een stuk voor! En toen ging het bergafwaarts bij de zeer sportieve tegenstander. Een zet later kreeg Thomas een stuk cadeau. Thomas kon ondertussen de winst al wel ruiken en zo geschiedde: op zet 12 zette Thomas de tegenstander al schaakmat. Deze overwinning gaf het team een 2-0 voorsprong.
Sven zijn partij was helaas snel over. Op zet 8 maakte hij naar eigen zeggen een ongelofelijk stomme fout, waardoor zijn stelling direct in duigen viel. Even later had Sven te snel geconcludeerd dat er geen kansen meer in de stelling waren. Hierdoor maakte hij de problemen alleen maar erger. Toen de rust terugkwam in de stelling, stond hij een stuk en drie pionnen achter, om maar niet van een gebrekkige koningsveiligheid te spreken. Sven zag geen betere optie dan het op te geven.
Alleen met winst had Stefan nog een kans op de externe prijs. Stefan had zeer agressieve varianten met zwart voorbereid. Al snel werd duidelijk dat wit hele andere plannen had. Wit begon namelijk met de Stonewall. Alleen wit begon de aanval op de damevleugel. Dit is zeer ongebruikelijk in de Stonewall. Hierdoor werd de witte c3 pion erg zwak. Na een paar aanvallende zetten kon Stefan de c3 en e3 pion snoepen. De tegenstander pakte nog een pion mee. In onderstaande stelling vond Stefan de beste zet. Pe2! Mat was nu bijna niet meer te voorkomen en niet veel later gaf wit op.
Op bord 3 kwam Mark in actie. Na een rommelige opening waarbij Mark achteraf gezien
wat teveel ‘open spel’ wilde bereiken schrok zijn tegenstandster wat terug na een vork op
paard en loper op zet 14. Het had slecht af kunnen lopen maar… het pakte goed uit met
een stuk tegen een pion én behoorlijk wat ruimte om te spelen. Na de eerste voorsprong
leek het resultaat snel binnen te halen. Niets was minder waar. Nadat eerst een extra
pion, vervolgens een kwaliteit en daarna nog eens twee pionnen werden veroverd bleef
zwart gaan voor een ‘tenminste-remise-pot’. Dat was uiteraard haar goed recht, het was
sowieso een sympathieke en sportieve tegenstandster, en aan de andere kant van het
bord is het spelen met een voorsprong ook gewoon wel leuk natuurlijk. Uiteindelijk was
er met de dreiging van promotie (met 2 pionnen) écht geen houden meer aan. En werd
de 4-1 aangetekend.
Bram speelde de Engelse opening. Hij maakte in de opening een fout waardoor hij al
snel slechter stond. In de afwikkeling van de opening verloor Bram een paar pionnen. Hij
werd steeds meer in het nauw gedrukt en begon te accepteren dat hij deze partij zou
gaan verliezen. Op dat moment dacht mijn tegenstander een mat aanval te hebben,
echter bleek dit niet correct te zijn en verloor daarmee een stuk. Hiermee kwam de
spanning terug in de partij. Vlak daarna won Bram met een penning ook nog een
kwaliteit en stond hij een toren tegen 3 pionnen voor. Hij begon in een klein wonder te
geloven. Helaas werd het eindspel niet correct gespeeld en moest de toren voor de
laatste pionnen gegeven worden. Toen alleen de koningen nog op het bord stonden
eindigde de partij in remise.